De laatste dag in Florida en de reis naar huis. We zijn er inmiddels veilig en wel thuis aangekomen, de hond is hier uit het pension en de koffers zijn alweer leeg.
We zijn op de 14e (zondag) rond 8.00 uur opgestaan en de laatste spullen ingepakt. Het was weer passen en meten. Uiteindelijk hadden we 91 kg (4 koffers). Bij het inpakken was de digitale weegschaal van de Aldi een uitkomst. Werkt nauwkeuring en gaat gelukkig niet zo snel kapot. Nadat we wat uit de ene koffer gehaald en bij de ander gedaan hadden dachten we dat het wel goed was. Wat in de villa bleef was wat shampoo en andere schoonmaak (voor het lichaam) spullen. Veel kleren hebben we weggegooid. De kleren waren te groot en hebben nog gedragen in Florida en weggegooid. Jullie hebben gelezen over onze koopjes o.a. van de JCPenney, laarzen, schoenen etc. etc. Dus reken maar alles zat vol. Tegen 10.00 uur moesten uit de villa gaan dus ook tegen die tijd was de auto volgeladen en zijn we op pad gegaan.
We willen de Turnpike afrijden en starten aan het eind van de 192. Op de 192 eten we (weer) eerst bij de Cracker Barrel. Het ontbijt is ondertussen daar bekend en eten weer smakelijk. De rit naar Miami is een lange maar niet onaangename rit. Als je niet stopt dan ben je iets meer dan 4 uur aan het rijden. Om de 50 – 60 mile kom je een plaza tegen waar je kunt tanken, eten en drinken kopen. Dit doen we dan ook bij een paar plaza’s. Bij een Plaza zagen we een enorme Hummer zie foto. Of er iemand inzat van enig belang konden we niet zien. De Turnpike is een toll weg waar je af en toe onderdoor rijd. Een aantal afritten zijn alleen te doen als je een transponder hebt, cash lane is er niet meer. Ondertussen thuis kijk ik op Sunpass (heb ik een sticker van) en zie de toll van de Turnpike nergens. De sticker werkt wel want zie wel andere toll van die dag. We wachten maar af, misschien komt het nog.
Even voor 16.00 uur zijn we bij de mall in Aventura. We eten eerst bij Chilli’s, dit restaurant ligt er tegen de mall aan. Ook hier weer prima gegeten en daarna maken we een rondje door de mall. We lopen langs Louis Vuitton maar we mogen niet naar binnen, 2 beveiligers staan bij de deur iedereen buiten tegen te houden. Binnen staat (waarschijnlijk) een rapper maar wie is onduidelijk. Het duurde niet lang of een hele menigte staat voor het raam. Maar goed wie het echt is weten we niet. Kopen doen we deze keer niets, de prijzen vergeleken met onze koopjes zijn hier torenhoog. Natuurlijk wisten we dat, maar het is wel altijd leuk om doorheen te wandelen. We drinken er nog een koffie en vertrekken naar het vliegveld.
De auto staat in de parkeergarage bij de mall en daar kleden we ons nog één keer om De gehele dag hebben we nog in korte broek gelopen en in het vliegtuig willen we toch wel een lange broek. De meeste kleding was oud en kon weg , inclusief onze zwarte deken / plaid. Deze hebben gebruikt om de koffers en de rest achterin de auto af te dekken. Met de donkere ruiten achterin de auto en de donkere plaid kon je bijna niet zien dat er iets in de auto was. Vooral de dagen in het zuiden van Florida was dit een uitkomst omdat we niet altijd alle bagage mee konden nemen. Van de mall uit naar het vliegveld is het ongeveer 25 minuten rijden. Alles staat goed aangegeven (ook de TomTom weet de weg) en we rijden naar het Car Centre om de auto in te leveren bij Alamo. Deze zit op de eerste etage en is duidelijk aangegeven. Hier worden we gecontroleerd, nou ja alleen de mile-stand wordt opgeschreven en krijgen we een bonnetje met een saldo $0,-. Alles is in orde dus en we kunnen met de lift naar de 4e etage waar de transfer busjes staan naar het vliegveld. Deze staan al klaar en zodra we de koffers in de bus hebben rijden we ook naar het vliegveld.
We moeten zijn op Concourse J. de laatste waar veel buitenlandse vliegmaatschappijen vertrekken. We worden daar netjes afgezet en lopen zo naar de counter van TAP. Deze hoeven we niet eens te zoeken, staat meteen duidelijk aangegeven. Inchecken gaat prima, had ik al gedaan op internet maar ik kon geen tickets printen. Bij het inchecken komt op de boardingpass te staan dat onze 4 koffers 91 kg samen wegen. We mogen 4 * 23 kg totaal 92 kg dus perfect gemeten. De koffers worden door gelabeld naar Brussel dus die zien we niet meer terug voorlopig. We lopen naar de door de check en krijgen daar voor het eerst een body scan. Duurt allemaal wat langer, maar iedereen mag door. We lopen naar de gate, deze is in een nieuwe hal. Alles modern en mooi. Het vliegtuig staat er al, na een uur wachten kunnen we langzaam boarden. We zitten weer op dezelfde plaatsen als de heenreis. Prima plaatsen, 2 stoelen naast elkaar, de kinderen zitten voor ons. We krijgen weer een menu kaart en vliegen over de oceaan naar Europa. Vreemd dat je in Miami even land ziet en dan alleen zee t/m Portugal. Daar ook weer heel even land en dan landen we weer. De hele vlucht was best wel hobbelig. We hebben meer turbulentie gehad dan dat we rustig vlogen. Het was niet heftig maar toch. Misschien door de turbulentie maar alle 4 hebben we redelijk goed geslapen. Voordat we gaan slapen, rond 12 uur ’s nachts krijgen we eerst warm eten. Dit was niet zo lekker als de heenvlucht, maar goed te eten was het zeker. Daarna gingen de lichten uit en kon je gaan slapen (of film kijken, boek lezen (met je eigen lampje natuurlijk)f etc.). De stoelen zijn ruim, ook de beenruimte en meer dan genoeg films, spelletjes, series etc. Te veel voor de gehele vlucht.
We komen 12.15 uur de 15e augustus aan in Lisboa (Lisabon), na een prima landing. Op het vliegveld worden we weer gecontroleerd omdat we door vliegen naar Brussel. We lopen weer naar de gate en zien dat we met de bus naar het toestel moeten. Ook vanuit het vliegtuig vanuit Miami moeten we met de bus naar de terminal. Voordat we eindelijk in het vliegtuig naar Brussel kunnen duurde het wat langer dan we eerst hoopten. Het vliegtuig was nog niet schoon en toen iedereen na een uur vertraging er in zat moest er nog eten gebracht worden en zagen we dat er ook nog koffers geladen moesten worden. Het ging echt heel langzaam. Het vliegveld ziet er best wel modern uit maar b.v. betalen met een CC gaat op veel plaatsen niet. Alleen cash. Zo ook bij McDonalds, we bestelde iets en konden alleen cash betalen wat we niet hadden. Dan moet je maar daar gaan pinnen werd ons verteld op z’n Portugees. Ook Petra werd niet vriendelijk behandeld bij het halen van een kop koffie. Heel kort samen gevat; op zich een mooi vliegveld, redelijk moderne uitstraling maar voor de rest prut. Niet iets wat ons bevalt in ieder geval. Maar we zijn er maar een paar uur dus daarna zijn we weer onderweg naar Brussel.
We zitten wat krapper in dit toestel, maar ook hier proberen we te slapen. We krijgen in het vliegtuig nog een warm broodje kip en een bakje stukje appels. Omdat we te laat vertrokken komen we ook te laat aan. Niemand wacht op ons dus op zich is dit niet erg. We landen en moeten via terminal A naar de bagagebanden. Dit is een lang wandelingetje. Daar aangekomen komen de koffers er ook aan. Het duurt even voordat die van ons komen maar uiteindelijk zijn ze er. Behalve de zwarte koffer. We hebben bagage banden om de koffers en deze was niet meer aanwezig op de koffer. Dus eerst dachten we dat deze niet van ons was. Maar toch maar de koffer eraf gepakt en het nummer gecontroleerd. Deze was dus echt van ons. We lopen met de koffers naar buiten en worden niet gecontroleerd. We bellen onze taxi op om naar onze auto gebracht te worden. Het busje zou meteen komen wat ook zo was. Op naar de auto, alle koffers erin en nog een dik uur naar huis rijden. Iets voor 22.00 waren we thuis. Natuurlijk moe maar gingen we kort na aankomst allemaal naar bed.
Tja dat was de vakantie alweer. Hij was weer zo voorbij, helaas.
Samengevat was het weer een prima vakantie. Voor de eerste dagen, de rondreis, is prima bevallen. Ook de villa was prima in orde. Wat zouden we niet meer doen? Eigenlijk hebben we geen ervaring deze reis die we niet meer zouden doen. Ja Mimi’s restaurant beviel slecht in The Loop en daar gaan we zeker niet meer heen en Disney Quest was niet ons ding, voor de rest geen problemen.
We hebben in totaal 3758 km gereden, auto was prima van Alamo. Ook in Miami geen gezeur gehad, kregen de auto zo mee.
Het was bijzonder leuk om voor iedereen dit blog te schrijven. Vooral de reacties die we iedere morgen na het opstaan konden lezen was een leuke start van de dag.
Voor iedereen die een reactie achter gelaten heeft maar ook iedereen die in stilte heeft meegelezen, onze hartelijke dank daarvoor. We hebben het graag gedaan en hopen dat de volgende keer, waar we ook heen gaan, iedereen weer meeleest en af en toe een berichtje achter laat.
Met vriendelijke groet,
Petra, Ellen, Nieck en Ronald Veenstra.
